KV De Walden

Interview met Gerard de Haan en Eddy de Jong

31 maart 2021
Gerard de Haan en Eddy de Jong vormen vanaf komend seizoen het trainersduo van de selectie van KF De Wâlden. Met Maaike van der Meer als teambegeleidster is de technische staf compleet voor het komende korfbaljaar. Tijd voor een nadere kennismaking met de mannen die we al zo goed kennen. Toch weten we zeker nog niet alles van ze en werpen we alvast een blik op 2021/2022.

Het was nog vroeg in het seizoen toen het nieuws naar buiten kwam, maar je kunt je zaakjes maar beter op orde hebben. Toen Luca Spin en KF De Wâlden besloten om niet met elkaar door te gaan, kwam de club als eerste uit bij Gerard de Haan. In zijn afscheidsinterview als speler kondigde hij al aan ooit hoofdtrainer te willen zijn en na een jaar het derde en drie jaar het tweede te hebben gecoacht, is die tijd aangebroken. “Ik ben twee jaar geleden gestopt, omdat ik twee jonge kinderen had en een jaar niks wilde doen.” Een aanbieding van LDODK om daar het tweede te coachen deed hem nog twijfelen. “Maar als ik het goed wil doen, had dat nóg meer tijd gekost.”

Het werd een korfbalsabbatical waarin corona hoogtij vierde. Gerard hoopt dat het ergste achter de rug is tegen de tijd dat het hoog zomer is en de voorbereiding op het programma staat. “Ik denk dat iedereen er heel erg aan toe is om weer lekker te kunnen korfballen, zonder corona. Voor Luca waren de afgelopen twee jaar wat dat betreft echt vervelend”, aldus Gerard. Eddy maakte een van de twee coronajaren mee en kan dat beamen. “Voor mijn gevoel is het seizoen al gestopt voordat we echt waren begonnen. Aan het begin van de zaal heb je pas echt een idee van het team hoe je draait, wat je wilt, et cetera.”

De eerste maanden als trainer van het tweede zijn Eddy goed bevallen. De man die in het veld uiterst fanatiek was, wil zich langs de lijn misschien juist wel wat meer gaan laten gelden. “Ik denk dat ik misschien nog wel iets nadrukkelijker aanwezig mag zijn, ook tijdens trainingen. Maar je bent ook op zoek naar een rol in de groep en naast Luca. Als we straks weer starten, dan zal dat voor mij wel anders worden. En dus volgend jaar naast Gerard ook.”

Met Sake en Luca hebben we de afgelopen jaren twee trainers gehad die in alles verschillend zijn. Qua persoonlijkheid, maar ook qua speelstijl. Waar staan jullie?
Gerard: “Ik denk dat ik er een beetje tussenin zit. Het dynamische korfbal van de laatste jaren is ideaal als je er de middelen voor hebt. Vijf om vijf, zes om zes: iedereen kan met iedereen spelen. Maar die mogelijkheden hebben we bij KF De Wâlden misschien wel niet genoeg. Ik denk dat vertrouwen een belangrijk onderdeel is en dat je dat moet uitspreken in het eerste. Vier heren, vier dames en vanuit een goede organisatie spelen. In eerste instantie met een goede duidelijke rebound en als het dan goed draait, dan komt het dynamische er steeds meer in. Die basis, daar zullen we in het begin veel op moeten trainen.”

“Ik denk ook dat vertrouwen heel belangrijk is voor een groep”, vult Eddy aan. “En dat je er echt als groep moet staan, als selectie. Dat de spelers van het tweede zo in het eerste kunnen spelen. Dat je het als groep doet. Helemaal omdat we geen selectie hebben met spelers die elke wedstrijd acht of negen goals maken. Dan moet je met z’n allen korfballen, als groep. Binnen en buiten de lijnen. Dan kun je best ver komen.”

Die eenheid binnen de selectie, is dat ook het belangrijkste wat de selectie moet uitstralen?
Gerard: “Als je als selectie het niet uitstraalt, dan slaat het ook niet over op de rest van de vereniging. Het zou mooi zijn als we het publiek en met name ook de jeugd weer op de banken krijgen. Dat zij graag bij het eerste en tweede willen kijken. We moeten de selectie nóg meer betrokken maken bij de jeugd, positiviteit uitstralen – ook richting de rest van de club. Toen Eddy en ik in het eerste speelden, zorgden we er ook voor dat de trommels klaar stonden voor de jeugd en hing er veel sfeer in de hal. Dat is een wisselwerking. En het kan een voordeel zijn dat Eddy en ik dat doen als verenigingsmensen: wij kennen de club en weten wie wat zegt. En we weten dan ook hoe we daar mee om moeten gaan.”

Eddy: “Daar sluit ik me bij aan. Kijk naar CSL: die club is vergelijkbaar qua grootte, maar daar leeft het enorm. Misschien moeten wij ook maar eens denken aan een sfeercommissie. En ondanks dat die eenheid heel belangrijk is in een groep, betekent dat niet dat je niks mag zeggen tegen elkaar. Ik vind dat de selectie onderling nu soms elkaar nog te veel met een fluwelen handschoen aanpakt. Als je fouten maakt, mag je dat best wel tegen elkaar zeggen. In onze tijd hadden we soms wel knetterende discussies. Bijvoorbeeld onder Jan Heeg – ook een trainer van de eigen club. Maar aan het einde van de avond stonden we wel met elkaar in de kantine. En door te zeggen wat beter moet, stuw je elkaar soms wel omhoog.”

Meer de schwung erin dus bij de selectie en de club, om wat meer eenheid en beleving te krijgen. Na coronajaren is dat ongetwijfeld iets waar iedereen naar smacht. En daarin ligt ook een taak voor de trainers, vindt Gerard. “We moeten zorgen dat we een eenheid worden. Samen de korven opzetten en opruimen. In het team dingen doen als eenheid, dat zit soms in details. Toen wij vroeger nog speelden en Jan van der Veen stond vrij, speelden we af op hem. We konden allemaal aardig schieten, maar schoten wij vijftig procent, schoot hij zeventig procent. Dat is een team: als je weet dat je moet afleggen, terwijl je zelf misschien ook vrij staat.”

En daarin moet een puzzel worden gelegd met de spelers van de huidige selectie. Als voorbeeld noemt Gerard – toeval of niet – de zoon van Jan, Kees van der Veen. “In het eerste wordt hij nog heel vaak gebruikt als pure spits, terwijl zijn rendement nog niet hoog genoeg is. Maar Kees is met zijn snelheid juist ook heel goed in staat om anderen vrij te spelen. Met zijn doorbraak-dreiging bijvoorbeeld voor de andere heer. Als ‘ie dat vaker zou benutten, dan komen zijn doelpunten ook gemakkelijker.”

Daarnaast mag er nog meer onverzettelijkheid komen binnen de selectie. Gerard: “Als de vrouwen tien keer achter elkaar een schietspelletje winnen, dan gebeurt dat geen elfde keer. Of in elk geval niet zomaar. Dan moet je elkaar daarop aanspreken. En scherp trainen: als wij vroeger, hoe saai de oefening ook was, iets moesten doen, deden we dat altijd met de buitenste hand, zonder dat een trainer daar iets van hoefde te zeggen.” Het komt overeen met het ‘knetterende’ waar Eddy eerder al naar verwees: elkaar corrigeren.

Jullie hebben een tijd lang samengespeeld. Hoe zou jij Gerard omschrijven?
Eddy: “Als speler was hij bloedfanatiek en een hele goede speler, tactisch zeer sterk. Je kon elkaar naar een bepaalde hoogte drijven in die tijd als speler. In zijn tijd als trainer heeft hij naast Sake volgens mij heel prettig gewerkt, dat heeft hem ook deels gevormd. We kennen elkaar goed en weten van elkaars ideeën, daar hoeven we in elk geval niet aan te wennen.”

En andersom, Gerard: hoe zou jij Eddy omschrijven?
Gerard: “Eddy is gedreven, superfanatiek en werkte als speler altijd keihard. Tactisch onderbouwd en kon in het veld alles wel. Als coach is hij rustiger dan in het veld – misschien op een enkele keer na. Ik hoop vooral dat we elkaar gaan aanvullen. Dat hij mij soms eens rustig houdt, de volgende keer andersom. En dat hij mij een andere kijk geeft op wissels of op wat dan ook.”

Het komende seizoen is nog ver weg en het is heel onzeker met wat er allemaal gebeurt de komende tijd. Toch mag je dromen: wat zijn jullie dromen met KF De Wâlden de komende jaren?
Gerard: “KF De Wâlden hoort in de Eerste Klasse thuis, zo simpel is het. En als je ziet dat Ritola en CSL de laatste jaren bovenin hebben meegedaan in de Eerste Klasse, dan kunnen wij dat qua grootte van de verenging ook. Dáár moet je altijd naar streven, maar als je een minder jaar hebt of een zware poule, dan kun je ook zomaar onderin meedoen. Met de selectie die er nu staat, moeten we op dit niveau kunnen blijven en bovendien komt er een sterke lichting vanuit de jeugd aan. Én, het jaar dat we promoveerden met het tweede stonden we halverwege de competitie ook vijf of zes punten achter op De Hoeve 2. Het vertrouwen groeide en dat is waar ik het in het begin over had: dan kan er iets ontstaan, ook meer dynamisch korfbal. Mits er vertrouwen is.”

Eddy: “Met het tweede zitten we momenteel op ons niveau, Reserve Eerste Klasse. Je mag altijd ambitieus zijn, maar voor nu is dat het niveau waar we thuishoren. Het kan best zijn dat we over een aantal jaren naar de bovenkant groeien of wellicht een keer promoveren, maar het is nu nog niet realistisch om het daarover te hebben. Zo eerlijk moet je ook zijn.”

Voor de komende maanden geldt vooral dat de selectie het huidige seizoen zo goed mogelijk moet afsluiten. Eddy gaat er met het tweede en als rechterhand van Luca alles aan doen, Gerard als supporter langs de lijn ongetwijfeld ook. Daarna komt er een nieuwe periode, hopelijk zonder corona, waarin gebouwd wordt door deze twee clubmannen. Ze kijken uit naar hun start en willen de vereniging duidelijk meekrijgen in de ontwikkeling die ze met de selectie voor ogen staat. Daar ligt voor de rest van de vereniging ook een mooie taak in het verschiet.

Onze sponsoren
Onze website maakt gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken. Klik op 'Ik ga akkoord' om toestemming te geven voor het plaatsen van cookies. Lees meer over cookies